Dzień dobry,
spotkałem się gdzieś na portalu społecznościowym z określeniem nieheteroseksualny. Zżera mnie ciekawość czy istnieje w języku polskim takie słowo, a jeśli istnieje, to co oznacza (niestety sam nie poradziłem sobie z odpowiedzią na to pytanie ze 100% pewnością)? W przypadku jeśli jednak nie istnieje takie słowo w języku polskim, a jest to pewnego rodzaju słowotwórstwo, chciałbym wiedzieć jak się mają do tego heteroseksualny i homoseksualny. Jeśli to możliwe, proszę o odpowiedź.

Czy Calisia (jako łacińska nazwa Kalisza) powinna być zapisywana kursywą, czy nie? Zastanawiamy się nad tym w redakcji (osoby odpowiedzialne za korektę oraz skład), stwierdzając, że z jednej strony słowa z języków obcych powinny być pisane kursywą, jednak z drugiej – w nazwach własnych, jakimi są nazwy miast, kursywy nie używamy. Prosiłabym o rozwianie wątpliwości w tej sprawie.

Szanowni Państwo,
chciałbym się dowiedzieć, jak powinniśmy zapisywać nazwę sztucznych boisk przygotowanych w ramach sportowego projektu rządowo-samorządowego. Czy są to orliki, czy może Orliki? Proszę również o wyjaśnienie etymologii tego słowa.
Dziękuję.
Krzysztof Felsmann

Czy słowo z języka angielskiego pipeline w znaczeniu biznesowym „pipeline produktowy”, czyli produkty w przygotowaniu do wprowadzenia na rynek, jest zaimplementowane do języka polskiego?

Dziękuję.

Witam,
chciałabym zapytać, czy warto zmieniać gramatycznie poprawne moi rodzice na moje rodzice, jeżeli o rodzicach mówi osoba, która urodziła się i rośnie w rodzinie składającej się z dwu kobiet?
Z góry dziękuję za odpowiedź!

Zawsze podczas pisania uważnie stawiam przecinki przy imiesłowach zakończonych na -ąc, -łszy, -wszy (wg zasady nr 367 w słowniku ortograficznym PWN) i to samo zalecam znajomym. Mam jednak pewne wątpliwości, bo i w prasie często przecinki w tych miejscach są pomijane, i w wielu książkach (zwłaszcza starszych – ostatnio zauważyłem to u Lema). Czy to tylko nieznajomość reguły lub traktowanie jej dość pobieżnie, czy jednak rzeczywiście czasem (a jeśli tak, to kiedy?) można sobie darować taką pedantyczność?

Szanowni Państwo, 

zajmuję się korektę językową pewnego obszernego dokumentu. Trafiłem na słowo oznaczające środek do hamowania powstawania piany, a w konsekwencji kożucha. Użyto tam miana: preparat przeciwpienny. Mnie kojarzy się to ze specyfikiem, który miałby poskramiać roślinę, by się nie pięła. Czy branżowe (dziedzina - oczyszczanie ścieków) użycie takiego określenia jest dopuszczalne? Nie lepiej byłoby zastosować raczej: antypieniący czy przeciwpieniący?

Z uszanowaniem 

Jarosław B.

Szanowni Państwo!
W ferworze przygotowań do ceremonii ślubnej przyszedł czas na przygotowanie zaproszeń, których treść wymaga wpisania imienia i nazwiska gości w bierniku. Chcąc zachować poprawność językową, proszę o pomoc przy odmianie „niepewnych” nazwisk: Wrycza (r. m. i ż. oraz l. mn.), Darga (jw.), Ropel (r. m.), Kononow (r. m.), Minikowicz (l. mn.), Czyżniak (l. mn.), Samałacha (l. mn.). Z góry dziękuję za pomoc.
Łączę pozdrowienia,
Adam Bukowski

Czy wyrażenie „skutecznie uniemożliwić” jest poprawne?

Nowy słownik ortograficzny PWN podaje, że samochód marki Škoda to skoda albo škoda, a wariantywne formy dopełniacza liczby mnogiej to skod a. skód oraz škod a. škód. W pewnym słowniku podano, że samochód marki Škoda to szkoda (tak zalecono wymawiać wyraz škoda w poradni na stronie https://rjp.pan.pl), ale nie zaznaczono, jak powinien wyglądać dopełniacz liczby mnogiej. Czy można więc, analogicznie za NSO PWN, używać form szkod a. szkód? Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.