Szanowni Państwo!
W wielu (także mieniących się naukowymi) tekstach, gdzie poruszana jest problematyka preambuł konstytucyjnych, spotykam się z traktowaniem nazwy invocatio Dei tak, jakby łaciński żeński rzeczownik invocatio był w rzeczywistości rodzaju nijakiego (np. tradycyjne invocatio Dei). Czy można uznać, że w języku polskim słowo to przyjmuje rodzaj nijaki (a jeśli tak – dlaczego?), czy też jest to jednoznacznie błędny sposób jego stosowania?
Z góry dziękuję bardzo za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
jak powinna wyglądać odmiana imienia Isiah? Jeszcze kilka lat temu amerykański koszykarz i trener Isiah Thomas był w polskich mediach odmieniany: Isiaha, Isiahowi (w TV czytano: [Ajzeję, Ajzei]) itd. Niedawno jednak Gazeta Wyborcza zaprzestała odmiany i zaczęła pisać: Isiah Thomasa, Isiah Thomasowi itd. Która wersja jest prawidłowa?
Pozdrawiam

Dobry wieczór,
proszę o pomoc w ustaleniu kategorii błędu. Czy użycie zaimka tą, a nie tę w zdaniach typu: „Przeczytałam tą książkę” to błąd fleksyjny, czy też składniowy (zdanie w wypowiedzi pisemnej, tzw. wypracowaniu)?
Pozdrawiam,
Małgorzata Białek

Czy w nazwiskach dwuczłonowych, w których jeden z członów stanowi nazwa herbu, nazwa owa podlega odmianie? Innymi słowy – czy powinno się mówić: Janusza Korwina-Mikkego czy Janusza Korwin-Mikkego?

Szanowni Państwo,
wrócę do pytania, na które dostałam odpowiedź, jednak bardzo niesatysfakcjonującą. Jak rozumiem, dr Wolański zapisuje Kennedy'ego, a wymawia [kenediego]? Dlaczego zatem mamy stawiać tam apostrof? Nie dajemy go w przypadku np. Caseyów (Caseyami, Caseyowie itd.). Nie przekonuje także mnie argument, że mogłoby to zmylić nas co do postaci mianownikowej. Nie myli nas w przypadku form: Jakiem czy Grapie. Co z Jakiem od Jacquesa (porada prof. Grzeni)?

Która forma czasownika w zdaniu „I ludzie, i okoliczności poszli/poszły w zapomnienie” jest poprawna?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Wiadomo, że końcówka narzędnika liczby mnogiej -ami robi furrorę. Pewnie w końcu wyruguje końcówkę -mi. Wciąż jeszcze mówimy liśćmi, gośćmi, końmi. Chociaż już gałęziami i gałęźmi, gwoździami i gwoźdźmi. Wiemy, że tylko słoniami, świniami, śledziami.
Mam zapytanie o konie właśnie. Mój przyjaciel w specjalistycznej literaturze spotkał się z koniami trojańskimi. Zaniepokoiliśmy sie oboje, ale przypuszczam, że wymyślono taką końcówkę dla odróżnienia tego wirusa (bodajże) od zwierzęcia. Słowniki milczą, ale tez jest to nowy twór (konie trojańskie w sensie informatycznym). Czy można by pobawić się w probabilistykę i założyć, że w tym kontekście wygra końcówka -ami?
Z poważaniem

Mam pytanie dotyczące oboczności n:ń w rzeczownikach zakończonych na n. Nie jestem w stanie sobie przypomnieć, o jakim słowem wcześniej się kłopotałem, więc podam inne. Jest przykładowo takie państwo Kaedwen (państwo ze świata Wiedźmina Andrzeja Sapkowskiego). Przymiotnik od niego będzie kaedwenski czy kaedweński? Czy może ta zasada przy nazwach własnych wygląda inaczej?
Drugie pytanie dotyczy tę. Jeśli rzeczownik jest rż., to mówimy np. tę krew, ale tą krwią, tak?

Dzień dobry! Skąd pochodzi litera „ł” i kiedy zaczęto jej używać w języku polskim? Czy wcześniej na oznaczenie głoski [w] używano liter „w” lub „u”?

Dzień dobry, ciekawi mnie etymologia wyrażenia „klin”/"„walić klina”, tj. spożycia z rana alkoholu, żeby zredukować objawy kaca. Kiedy to określenie pojawiło się w mowie potocznej i skąd skojarzenie klina z rzeczoną czynnością? Serdecznie pozdrawiam