Szanowni Państwo!
W wiadomościach telewizyjnych usłyszałem właśnie kolejny raz sformułowanie wykupić receptę. Wydaje mi się ono bez sensu – tak jakby recepta miała być wykupiona np. z niewoli. Jednak słowa wykupić coraz częściej używa się w podobnym znaczeniu. Czy słusznie?
Pozdrawiam

Korzystałam już kiedyś z tego sposobu informacji o zasadach pisowni w języku polskim i otrzymałam wyczerpującą odpowiedź. Chciałabym tym razem prosić o wyjaśnienie następującej kwestii (związanej z dwukropkiem, lecz w rozdziale o interpunkcji odpowiedzi na swoje wątpliwości nie znalazłam; pewnie jest to kwestia składni). Czy prawidłowe jest odmienianie rzeczowników w podpunktach, czy nie (np. w poniższym sformułowaniu)?

… na podstawie następujących aktów prawnych:
- ustawa o …
- rozporządzenie regulujące …

Wydaje mi się, że odmieniamy w wypadku następującego sformułowania:

… na podstawie:
- ustawy o …
- rozporządzenia regulującego …

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję już teraz, żeby nie zaśmiecać, szalenie użytecznej, skrzynki pocztowej.
Krystyna Jędryczkowska.

Witam serdecznie.
Chciałbym jeszcze raz spytać o wyliczenia. Czy zatem po dwukropku wyliczenia niewypunktowane można zaczynać wielką literą? Na przykład: „Sposób użycia: Nałożyć krem. Rozmasować go dokładnie, etc.”
Pozdrawiam
Przemysław Kutnyj

Wiem, że piszemy wyraz nieunikniony razem, ale czy jest możliwość pisania tego wyrazu oddzielnie bądź czy kiedyś dopuszczano pisanie oddzielnie?

Szanowni Państwo,
ostatnio zapytałam m.in. o poprawną wymowę Hiszpani. Bardzo dziękuję za odpowiedź i wyprowadzenie mnie z błędu. Chciałabym również prosić o wyjaśnienie, czy nia w następujących nazwach wymawiamy analogicznie jak w Hiszpanii: Tanzania, Toskania, Rumunia, Unia, Dania, Nadrenia, Słowenia, Saksonia, Macedonia, Laponia, Albania, Armenia, Estonia, Jordania, Kenia, Mauretania?
Czy z Eswatini i Bośnią czynimy podobnie?
Łączę wyrazy szacunku
Czytelniczka Natalia

Jestem nauczycielem – mam więc do czynienia z bardzo dużą ilością nazwisk i imion. W przypadku, gdy uczeń jest Polakiem (narodowość i obywatelstwo polskie, tu się urodził, rodzice też) – a takich mam 99% – personalia ZAWSZE wymawiam zgodnie z zasadami języka polskiego. Nie wszyscy jednak są zadowoleni, dlatego też proszę o potwierdzenie (wydrukuję – i dam zainteresowanym), ze nazwisko Michel czytamy [michel], a nie [miszel], zaś imię Angelika – [angelika], a nie [andżelika].
Pozdrawiam serdecznie!

Jak powinno się czytać skróty utworzone od angielskich nazw? Razi mnie, gdy słyszę w reklamie telewizor LCD, czytane [el ce de]. Nie mówimy przecież [ce de rom] albo (komputer) [pe ce]. Z drugiej strony są USA ([u es a], a nie [ju es ej]) czy system ESP ([e es pe], a nie [i es pi]). Jaka jest poprawna wymowa i jaka reguła nią rządzi?
Dziękuję i pozdrawiam

Czy słowa „ile”, „ilekroć” wymagają obowiązkowo dopełnienia „tyle”, „tylekroć”? Pamiętam taką regułę z lekcji polskiego, ale powstałe zdanie wydaje mi się sztuczne i bardzo formalne. Czy można napisać: Ilekroć robiłam X, miałam wrażenie, że Y?

Z góry dziękuję, za wszystko!

Bardzo proszę o opinię w sprawie synonimiczności słów: słowo i wyraz. Wydawało mi się, że wyraz pasuje do słowa pisanego (wyraz w zdaniu, w tekście). W kontekście mowy raczej użyłbym słowa (powiedz/wypluj słowo, a nie wyraz). Niedawno przekonywano mnie, że to synonimy – sprawdziłem w słowniku (nowym) i rzeczywiście chyba można je stosować wymiennie. Cały czas mam jednak problem – nie potrafię „przestawić słów w zdaniu” i „mówić wyrazów”.
Dziękuję i pozdrawiam
Piotr Krawczyk

Szanowni Państwo!
Moje pytanie dotyczy zapisu wyrazów obcych użytych żartobliwie, z polską końcówką fleksyjną. Dla przykładu: „Spotkałem się z naszą «cuisinièrą» – czy wyraz obcy dawać właśnie w cudzysłowie, a do tego kursywą, czy może sama kursywa wystarczy? Z góry dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem,
Julia Doroszewska