Szanowni Państwo,
dlaczego nazwisko Oko odmieniamy tak jak nazwiska Kościuszko, a nie jak rzeczownik pospolity oko. Wiem, że nazwiska słowiańskie zakończone na -o odmieniamy wedle deklinacji żeńskiej, gdy przed -o występuje spółgłoska twarda, zaś według deklinacji męskiej, gdy spółgłoska ta jest miękka. Interesuje mnie jednak, dlaczego nazwisko Oko powinniśmy odmieniać jako Oki, Oce, Okę…, a nie jako Oka, Oku itd. Tłumaczy to po prostu tradycja czy może chodzi o głębsze racje merytoryczne?

Szanowni Państwo
Bibliografię załącznikową uporządkowałem wg nazwisk autorów. Roman Warszewski, Ukryta twarz. Wywiad z Carlosem Castanedą. Tu jest jasne, kto jest autorem – na s. tytuł. osobno autor i tytuł. W książce Świat na krawędzi. Ze Stanisławem Lemem rozmawia Tomasz Fiałkowski autor (autorzy?) jest (są) wymieniony (wymienieni) tylko w tytule. Główną częścią tekstu są wypowiedzi Lema. Kto powinien być wymieniony jako autor tej książki?

Słowniki poprawnej polszczyzny zalecają, aby raczej nie rozpoczynać zdania od osobiście. Jednakże eksperci niniejszej poradni sami często zaczynają tak zdania (zwłaszcza dr Bańko). Zatem: można pisać „Osobiście uważam, że…”, „Osobiście nie widzę…” – czy nie? I czy zaimek ja nie jest w zdaniu „Ja osobiście uważam…” zbędnym dodatkowym podkreśleniem własnej osoby? Wydaje mi się, że czasem trzeba w pewnym fragmencie wypowiedzi dać wyraźnie do zrozumienia, że chodzi o własną osobę.

Szanowni Państwo,czy do wyodrębniania cytatów pochodzących z rozmowy (w tekście tłumaczonym) można używać na zmianę cudzysłowu i myślnika? (np. gdy mamy dwie rozmawiające ze sobą osoby rozpoczęcie cytatu od myślnika, a w innych przypadkach, pojedynczych zdań, cudzysłowu? I czy wówczas, gdy cytat będzie dłuższy, wyróżnienie blokowe nie będzie postrzegane jako niekonsekwencja)?

Szanowni Państwo!
Od pewnego czasu interesuję się kolekcjonowaniem dawnych sprzętów codziennego użytku. Wśród nich natrafiłam na taki oto przedmiot: duży róg bydlęcy z metalowym haczykiem do zawieszania. Rozmawiając z dziadkami, dowiedziałam się, że przedmiot ten służył kosiarzowi do przechowywania lub moczenia w wodzie osełki, którą następnie ostrzono kosę. Czy Państwo potrafiliby odnaleźć gdzieś informację o nazwie tego przedmiotu? Za pomoc z góry serdecznie dziękuję.
Pozdrawiam.

Jak odmieniać "Polska Times"? Times jest już w zasadzie odmienione (przez liczbę), więc odmieniałabym tylko słowo Polska.

Robimy coś po swojemu lub po bożemu, po wariacku lub po angielsku. Skoro w pierwszych dwóch wypadkach sprawdza się celownik, to skąd wzięły się formy kończące się na -ku zamiast na -kiemu? Jak nazywa się taka forma?
Jakie są ograniczenia przy tworzeniu analogicznych konstrukcji z po? Czy będzie dobrze po lwiemu albo po wesołemu?

Często spotykam się z myleniem "postrzegania" ze "spostrzeganiem", czyli używaniem czasownika "spostrzegać" w znaczeniu "rozumieć jako...", "odbierać jako...", "konotować", "postrzegać". Zamienne używanie "postrzegać" i "spostrzegać" wydaje mi się błędne - a może błędne jest moje przekonanie na ten temat?

Przykładowe zdania, gdzie zastąpiłabym "spostrzeganie" "postrzeganiem":

"Alkoholizm zaczął być spostrzegany jako choroba niezawiniona". "Wyniki badań poświęconych spostrzeganiu własnego ciała przez osoby z nadmierną masą ciała są niejednoznaczne".

Będę wdzięczna za rozstrzygnięcie.

Czy w tym zdaniu słowo półgodzinę zostało użyte poprawnie? Siedziałyśmy, rozmawiałyśmy półgodzinę albo nawet dłużej, gdy Elka napomknęła… .
Pozdrawiam.

Jeśli rozmawiają lub piszą do siebie osoby A i B i jeśli A powie lub napisze coś, co jest oczywiste, kończąc swoją wypowiedź słowem prawda?, to czy odpowiedź jednym słowem Prawda jest w takiej sytuacji prawidłowa? Na przykład:
A: — Hak nie piszę się przez ch, prawda?
B: — Prawda
Czy odpowiedź jednym słowem Prawda jest wystarczająca, żeby było poprawnie?
Pozdrawiam