Mam kłopot z cytowaniem nazwisk autorów prac naukowych. Tam, gdzie autorów jest więcej niż jeden, w pismach naukowych pisze się np. XX et al. Podobno w przypadku pracy doktorskiej, którą obecnie piszę, posługiwanie się tym skrótem nie jest prawidłowe. Czy to prawda? A jeżeli tak, to czy istnieje może jakiś inny sposób niż pisanie po kilkadziesiąt razy xx i współpracownicy albo xx i inni? Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie!
Ewa Saczuk

Chciałem zwrócić uwagę na być może błąd w słowniku ortograficznym oraz w https://encyklopedia.pwn.pl. Na stronie Wiedzy i Życia Andrzej Kajetan Wróblewski pisze o Juliusie Robercie Oppenheimerze. PWN podaje imię Jacob. Trochę na ten temat piszą w angielskiej Wikipedii, gdzie imię Jacob nie pojawia się ani razu. Imię Julius podaje również The International Movie Database.

Szanowni Państwo,
chciałam dowiedzieć się, jak należy zapisać nazwę regionu żupanija splitsko-dalmatinska. Skąd czerpać informację na temat nazw regionów geograficznych położonych poza Polską? W języku chorwackim prawidłowy zapis to: żupanija Splitsko-dalmatinska, w języku niemieckim Gespanschaft Split-Dalmatien. Gdzie szukać reguły?

Z wyrazami szacunku
Justyna Preuss

Szanowni Państwo!

Czy ktoś już pisał o języku, którego używa się na forum lub czacie, który powstaje jako mówiony, a realizuje się jako pisany? Czy można mówić o nowej odmianie, w której dyskomfort wynikający z braku właściwej intonacji, zastępuje się tzw. uśmieszkami?

Pozdrawiam serdecznie.

Nurtuje mnie pewne pytanie. Dlaczego nazwisko Michaiła Bułhakowa piszemy przez h, a nie ch lub g? Słownik ortograficzny PWN podaje, że rosyjską literę x oddajemy w polszczyźnie przez ch, ale przecież w oryginale nazwisko pisarza brzmi Михаил Булгаков, czyli w ogóle nie ma tam x, tylko г, zatem powinno być Bułgakow, prawda? Skąd więc w tym słowie h, niespotykane chyba w innych rosyjskich wyrazach? A może jednak są jeszcze jakieś inne słowa, które po przełożeniu na polski piszemy przez h?

Szanowni Państwo,
piszę w związku z poradą Przecinek przed co.
Zastanawiam się, czy w przykładach bez przecinka nie chodzi po prostu o ten człon bezokolicznikowy? Tzn. czy to nie on decyduje o takiej interpunkcji? Czy co jest jakoś wyróżnione? Jak będzie z interpunkcją np. w takich zdaniach: Wiem dokąd iść, Nie mam gdzie spać?
Co to znaczy z których jeden (…) ściśle łączy się z co? Ściśle, czyli jak?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Różnej maści przedsiębiorcy polscy wielką literą piszą nie tylko nazwy swoich produktów i firm (czego nie kwestionuję), lecz także fragmenty tych nazw. Np. wydawca Katalogu Wędkarza, słowo katalog pisze z dużej litery. Uzasadnia to tym, że ma na myśli nie jakiś tam katalog, tylko ten właśnie, jedyny w swoim rodzaju Katalog Wędkarza. Mamy więc Targi, Wystawy, Wydawnictwa. Czy mają rację?

Czy skrótowce od nazw pospolitych należy zapisywać małymi, czy wielkimi literami, np. artykuły AGD/agd, pracownia RTG/rtg, oceny z ZPT/zpt, wynik USG/usg?

Jak powinienem zapisywać słowo wnioskodawca, którego często używam, pisząc recenzje wniosków. Chodzi o pisanie słowa wielką lub małą literą. Przejrzałem wiele formalnych dokumentów, w których występuje słowo wnioskodawca i tam zawsze jest ono pisane małą literą. Jednakże, w tamtym kontekście słowo jest abstrakcyjne i odnosi się do każdego przedsiębiorcy, który może aplikować o dotację. W moim przypadku pisząc w recenzji wnioskodawca to słowo odnosi się już do konkretnego podmiotu.

W książce Krzysztofa Daukszewicza pt. Izy rajder jest tekst pt. „A pszczółki już tamuj nie było” (można go również znaleźć w Internecie, wpisując w wyszukiwarkę ten tytuł). Czym jest słowo tamuj i czy przypadkiem nie powinno być pisane przez ó?