-
metys31.12.200131.12.2001Jak nazywa się potomek przedstawicicli rasy białej i rasy żółtej?
-
Modernizacja interpunkcyjna pieśni ludowej
28.10.202028.10.2020Szanowni Państwo,
czy w tekstach ludowych obowiązują takie same zasady interpunkcyjne jak w tekstach współczesnych? Przykład: pieśń „Zaświeć niesiądzu” (czyli: „Zaświeć, miesiącu”). Po czasowniku „zaświeć” powinien być przecinek, jednak nie znalazłam go w żadnym z dostępnych mi źródeł z zapisem tekstu tej pieśni. Czy przygotowując ten tekst do wydania w zbiorze pieśni dla dzieci, powinnam uwzględnić przecinek? Czy jednak zachować oryginalną pisownię?
Pozdrawiam serdecznie
Czytelniczka
-
o kilka minut drogi27.05.200427.05.2004Często spotykam się z wypadkami określania odległości za pomocą jednostek czasu, np.: „Szkoła oddalona jest od domu o kilka minut”, „Szkoła oddalona jest od domu o kilka minut drogi”. Czy jest to dopuszczalne?
-
Rzuca żabami29.11.201929.11.2019Dzień dobry,
spotkałem się niedawno z informacją, że w Polsce używa się powiedzenia rzuca żabami w przypadku opisywania intensywnych opadów deszczu. Czy takie określenie to jakiś regionalizm? Nigdy go wcześniej nie słyszałem.
Pozdrawiam.
-
Skąd wzięło się proszę we frazach proszę pani/ proszę pana/ proszę państwa
29.12.2021Dzień dobry,
skąd w zwrotach typu: proszę pani/pana wzięło się słowo proszę?
pozdrawiam serdecznie
Agnieszka
-
skrócone nazwy instytucji15.05.200215.05.2002Jaka jest zasada w używaniu wielkich liter w nazwach instytucji? Np. Dolnośląska Regionalna Kasa Chorych – wszystkie wyrazy piszemy wielką literą. Ale w zdaniu następnym użyć chcę samego zwrotu kasa chorych (czy: Kasa Chorych?). Albo np. Centrum Zdrowia Dziecka. Używając samego słowa centrum, powinnam pisać je małą czy wielką literą?
-
ściągnięte formy zaimków dzierżawczych30.06.201530.06.2015Dzień dobry,
czy formy zaimków dzierżawczych mogą mieć opcjonalnie dwie formy, to jest: moja – ma, twoja – twa, swoja – swa, moją – mą et cetera. Dla przykładu: „Wczoraj ujrzałem mą siostrę” lub „Opierając się na mej wiedzy…”, „Pozdrów swą żonę” – czy niniejsze zaimki dzierżawcze są błędne, czy stanowią może element regionalny, bowiem poza Mazowszem nie spotkałem się z takim użyciem, zaś sam jestem dzieckiem ziemi mazowieckiej.
Z wyrazami należnego szacunku
- K. W. -
Tytuł w formie cytatu
10.03.202210.03.2022Szanowni Państwo, piszę książkę, w której tytułem jednego z rozdziałów jest fraszka:
Koniec chlubny ze skromnym lubi się początkiem; niejeden łabędź był brzydkim kaczątkiem. (Sztaudynger J., Piórka dla dzieci, Kraków 2004, ISBN 83-7437-036-X, fraszka Łabędź).
Czy fraszkę (pełniącą rolę tytułu) powinnam napisać kursywą, a źródło w nawiasie umieścić pod tytułem, czy jako przypis?
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem
Debiutantka
-
wołaczu mój!16.09.201316.09.2013Dobry wieczór (dzień dobry).
W wielu podręcznikach do nauki języka polskiego spotykam się z niezrozumiałym dla mnie zaprezentowaniem jednego z przypadków rzeczownika – wołacza:
wołacz – o!
Dzieci często tworzą wówczas niepoprawne formy typu: o! tata. Bardzo rzadko wołacz jest objaśniany jako bezpośredni zwrot do kogoś lub czegoś. Nie potrafię wyjaśnić tego zjawiska. Jak wytłumaczyć dziecku, że samo o! nie pomoże nam utworzyć formy wołacza? -
zaje***ście14.11.200514.11.2005Witam!
Znajomy kupił gazetę z dołączoną bajką dla dzieci o tytule Pinokio. W bajce tej stary stolarz zmajstrował drewnianego chłopczyka i rzekł do niego: „Będziesz się nazywał Pinokio”. Na to Pinokio: „Zajebiście!!!”. Wyrazu zajebiście w żadnym z moich słowników nie znalazłem. Czy należy się spodziewać, że w niedługim czasie znajdzie się ono w korpusie języka polskiego?
Co nie daj Boże! :-)
Pozdrawiam,
Witold