Szanowni Państwo!
„Co poeta miał na myśli” w słowach kolędy Bóg się rodzi: „Cóż masz niebo nad ziemiany”. Co konkretnie oznacza ten werset w kontekście dalszego ciągu tej strofy. Czy ziemiany to narzędnik, czy biernik?
Z poważaniem,
Łukasz

Dzień dobry,
chodząc ostatnio po sklepie Fundacji Bęc Zmiana, natknęłam się na książeczkę dla dzieci Janusza Minkiewicza O Piesku Dziwaku, treść książeczki jest łudząco podobna do treści wiersza Danuty Wawiłow Babcia i Pudel. Jak się dowiedziałam, oba utwory są tłumaczeniem angielskiego wierszyka z serii Nursery Rhymes pt. Old Mother Hubbard and Her Dog. Czy skoro są to dwa tłumaczenia tego samego utworu i są prawie identyczne, to można mówić o plagiacie?

Mam pytanie w kwestii zapisu pochodzenia. Otóż opis dotyczy dziecka, którego rodzice są pochodzenia (w j. angielskim) Anglo-Celtic (ojciec) i Anglo-Polish (matka). Jak prawidłowo rozpisać takie pochodzenie w języku polskim? Czy odpowiednikiem jest pochodzenia angielsko-celtyckiego/angielsko-polskiego czy też funkcjonuje inne określenie na taką sytuację?
Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź

Witam,
moje pytanie dotyczy liczby rzeczowników oznaczających części ciała, użytych w opisie ćwiczenia: „Dzieci stoją w rozsypce, twarzą (twarzami) zwrócone w tę samą stronę. Unoszą prawą rękę (prawe ręce) i wskazują palcem wskazującym (palcami wskazującymi) nos (nosy). Rozkładają ręce i kręcą głową (głowami) na boki”. Czy w takim opisie powinniśmy użyć liczby mnogiej (bo przecież mówimy o dzieciach) czy liczby pojedynczej?
Dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
czy słowo pupil ma coś wspólnego z angielskim pupil – ‘źrenica’?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry!

Jeżeli rozmawiam z kimś o moim rodzeństwie oraz o jego rodzeństwie, to rozmawiamy o naszych rodzeństwach czy naszym rodzeństwie? Sprawdzałem, że słowo rodzeństwo  nie ma liczby mnogiej, jednak wydaje mi się, że użycie liczby pojedynczej nie jest precyzyjne, skoro nie chodzi o 'nasze wspólne rodzeństwo'.

W SJP prof. Doroszewskiego widnieje hasło rudera jako plurale tantum, rzeczownik dawniej oznaczający gruzy. Jaka jest pełna odmiana tego wyrazu? Mam przede wszystkim wątpliwości co do dopełniacza, mianowicie czy powinien brzmieć on „(tych) ruder” czy „(tych) ruderów”; udało mi się znaleźć w „Wacława dziejach” Stefana Garczyńskiego fragment sugerujący drugi wariant („Prócz strachów, zwykłych samotności dzieci, / Pająka, dawnych ruderów strażnika, / Sowa czasami w gmach ten nocą wleci, / I słychać smutne krzyczenie puszczyka”), ale nie wiem, czy wyczerpuje to temat.

Dzień dobry,
interesuje mnie, jaki wpływ wywiera forma gramatyczna na znaczenie wyrazów. Np. czynność „rodzenia się”, mówimy: „Urodziłem się…”, czy po formie możemy określić, że mamy tu do czynienia ze znaczeniem biernym, czy może czynnym ? Zamiast „Urodziłem się” mówi się też np.
– zostać wydanym na świat (zn. bierne?)
– przyjść na świat (zn. czynne?)
– wyjść z łona matki (zn. czynne?)
Do którego znaczenia jest bliżej temu czasownikowi?

Jak należy poprawnie odmieniać przez przypadki wyrażenie dwoje sań? Jak poprawnie powinno brzmieć zdanie o turystach na kuligu: Turyści jechali w dwojgu saniach? Czy może w dwojgu sań?

Z góry dziękuję za odpowiedź
Pozdrawiam serdecznie
A. Zabielska

Jaką formę powinny mieć zaimek i czasownik przy podmiocie grupa dzieci – która zrobiła czy które zrobiły? Czy dopuszczalna jest dowolność?
Dziękuję