twarz
  • Niby jak?
    29.09.2014
    29.09.2014
    Piszemy niby z dywizem, kiedy chodzi nam o synonim przysłówka pozornie, rzekomo. Na przykład niby-Polak, niby-egzotyczny. Osobno zaś, kiedy chodzi o funkcję porównawczą, czyli pewnie coś jak niczym. A jednak w Ogólnopolskim Dyktandzie znalazłem wyrażenie niby przypadkiem pisane bez łącznika w zdaniu: „Chrząknął niby przypadkiem tuż-tuż przy mej twarzy”. Czy nie ma tu błędu? Dla mnie owo niby brzmi bardziej jak pozornie/rzekomo niż niczym.
  • Opis bibliograficzny wywiadu z pisarzem
    23.01.2020
    23.01.2020
    Szanowni Państwo
    Bibliografię załącznikową uporządkowałem wg nazwisk autorów. Roman Warszewski, Ukryta twarz. Wywiad z Carlosem Castanedą. Tu jest jasne, kto jest autorem – na s. tytuł. osobno autor i tytuł. W książce Świat na krawędzi. Ze Stanisławem Lemem rozmawia Tomasz Fiałkowski autor (autorzy?) jest (są) wymieniony (wymienieni) tylko w tytule. Główną częścią tekstu są wypowiedzi Lema. Kto powinien być wymieniony jako autor tej książki?
  • Pan/Pani w zwrotach adresatywnych

    9.12.2023
    9.12.2023

    Czy wyrazy pan/pani, które poprzedają imię, należy pisać wielką czy małą literą? Zostałem nauczony, że "Pan/Pani" piszemy "z dużej" w zwrotach: "Szanowna Pani / Szanowny Panie", jednak w połączeniu z imieniem należy raczej zastosować pisownię małą literą, np. "Dzień dobry pani Anno". Argumentacja była następująca: mała litera nie jest deprecjonująca, ale neutralna, a wielkich liter nie należy nadużywać. Czy istnieję jakiekolwiek wytyczne w tej materii?

  • partie dialogowe
    27.09.2005
    27.09.2005
    Jeśli w książce przytacza się dłuższą – podzieloną na kilka akapitów – wypowiedź jakiejś postaci, czy powinno się wówczas każdy akapit rozpoczynać od nowego myślnika? W różnych książkach spotyka się i taką, i taką formę zapisu. Nowy myślnik sugerowałby, że przytacza się wypowiedź innej osoby, a z kolei jego brak mógłby oznaczać powrót do narracji. Jaką opcję lepiej wybrać?
  • Podaż
    15.01.2020
    15.01.2020
    Szanowni Państwo,
    w internetowym wydaniu dwumiesięcznika „Polonia Christiana” czytam o małej podaży. Trudno cenić tę gazetę za wartość merytoryczną, jak również za całą resztę.
    Proszę powiedzieć mi, jaki rodzaj gramatyczny przyjmuje rzeczownik podaż. Ten czy ta?

    Z góry dziękuję za odpowiedź i łączę wyrazy szacunku, a także przesyłam najserdeczniejsze życzenia na nowy rok dla Zespołu Poradni Internetowej PWN

    Mario Jakub Kiliński
  • poliki
    22.12.2013
    22.12.2013
    Czy prawidłowe jest używanie słowa polik, wydaje mi się iż jedyna dopuszczalna forma to policzek. Czy mam rację
    Pozdrawiam
  • Pospolita japa

    8.07.2022
    8.07.2022

    Czy w zdaniu „Zamknij japę w czasie jedzenia !” wyraz japa jest pospolitym określeniem ust lub twarzy, jak podaje Słownik Języka Polskiego PWN i kiedy straciło ono emocjonalne znaczenie? Słownik Doroszewskiego opisuje to słowo jako przestarzałe i rubaszne, a Wikisłownik jako gwarowe, grubiańskie i wulgarne, podobnie, jak ja je odbieram.

  • przystojność
    5.01.2014
    5.01.2014
    Czy rzeczownik przystojność może oznaczać 'bycie przystojnym'? Mam wrażenie, że odnosi się on raczej do drugiego znaczenia słowa przystojny – 'zgodny z obyczajami'. Jeśli jest tak, jak się obawiam, tzn. odpowiedź brzmi nie, to jakim rzeczownikiem można oddać to samo znaczenie? Na bycie korektorzy mają alergię.
    Z góry bardzo dziękuję
    Dorota
  • samogłoski pochylone
    22.01.2011
    22.01.2011
    Szanowni Państwo,
    proszę o odpowiedź, co oznacza „kreseczka” umieszczona nad samogłoskami, którą znajduję np. w niektórych wydaniach Pana Tadeusza. To jakiś ślad procesów fonetycznych, akcentu? Będę wdzięczna za odpowiedź.
    Justyna Kowalska
  • Sardoniczny
    6.12.2019
    6.12.2019
    Dziękuję za odpowiedź nt. przymiotnika elizejski. Prosiłbym jeszcze o wyjaśnienie, czy sardoniczny jest także wyrazem odimiennym. W. Kopaliński zamieszcza go w swoim „Słowniku eponimów”, ja jednakże mam wątpliwości, gdyż słowo to opisane jest jako pochodzące od greckiego słowa sardonios oraz rośliny nazywającej się sardonia i dopiero ta nazwa wywodzi się właśnie od Sardynii. Wydaje mi się zatem, że zaliczenie tego wyrazu do eponimów jest nieco naciągane.
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego