-
wsie i dzielnice28.09.200928.09.2009Witam serdecznie,
mam prośbę o informację, które sformułowanie jest poprawne: „Mieszkam na ulicy Głębockiej na Białołęce” czy „Mieszkam na ulicy Głębockiej w Białołęce”. Białołęka to jedna z dzielnic Warszawy i do tej pory wydawało mi się, że poprawne jest sformułowanie mieszkam na Białołęce, ale przeczytałam artykuł w Gazecie Wyborczej, którego tytuł brzmi: Na ulicy Jasiniec w Białołęce. Czy jest jakaś zasada, która ma tu zastosowanie?
Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź. -
w sposób zawoalowany1.06.20131.06.2013Dzień dobry!
Proszę podać antonim do wyrażenia w sposób zawoalowany: w nie zawoalowany sposób czy w niezawoalowany sposób? Czy w tym wypadku można zastosować pisownię oddzielną?
Pozdrawiam
Rafał Kowalski -
W trasie a na trasie 25.07.201725.07.2017Szanowni Państwo,
nurtuje mnie kwestia użycia przyimków w zdaniu Najlepszy sposób, aby pozostać w/na trasie…. Czy istnieje jakaś różnica znaczeniowa pomiędzy w trasie lub na trasie?
Dziękuję za pomoc!
Pozdrawiam
Czytelniczka
-
Wtrącenia w narracji i dialogu19.12.201719.12.2017Szanowni Państwo,
uprzejmie proszę o objaśnienie znaczenia, funkcji i użycia wtrąceń było i uważacie jak w poniższych przykładach z Sienkiewicza i Gałczyńskiego:
Pani Makowiecka nadjechała o zupełnym już mroku […] Chciała, było, zaraz na drugi dzień szukać sobie innej gospody w samym mieście, ale na nic się nie przydał jej opór.
i nagle patrzcie: tak jak było w telegramie:
przed samymi, uważacie, Sukiennicami […].
Dziękuję i pozostaję z wyrazami szacunku.
-
w twoim typie22.01.200322.01.2003Szanowni Państwo!
Chcielibyśmy użyć w jednej z reklam kosmetyków hasła: „Jakie starzenie jest w Twoim typie?”, mam jednak wątpliwości, czy taka forma jest dopuszczalna. Zależało nam na pewnej dwuznaczności i przyciągnięciu uwagi konsumenta nietypowym zestawieniem słów. W ogłoszeniu prasowym będzie mowa o trzech różnych typach starzenia sie skóry, stąd pomysł na powyższe hasło. Z góry dziękuję za pomoc.
Pozdrawiam,
Dagmara Witek
-
wulgaryzmy na lekcji języka polskiego30.11.201230.11.2012Szanowni Państwo!
Coraz bardziej przeraża mnie wulgaryzacja języka, zwłaszcza młodzieży. Nawet nauczyciele propagują wulgaryzmy podczas lekcji: pewna polonistka bez skrupułów używa przymiotnika, którego tu nie przywołam, a który stał się popularnym synonimem słów świetny, niezwykły, fajny; inna nauczycielka tłumaczy dzieciom zasady ortografii na przykładzie wulgaryzmów. Jak można walczyć z tym zjawiskiem? Czy w ogóle uważają je Państwo za niebezpieczne dla polszczyzny?
Z poważaniem
Licealista
-
W Wielkopolsce, w Toskanii, na Antarktydzie23.01.201623.01.2016Szanowna Pani Profesor,
nawiązując do odpowiedzi na pytanie dotyczące składni w Donbasie – na Donbasie, chciałabym zapytać o źródło przywołanej przez Panią zasady, że „nazwy terytoriów autonomicznych (kontynentów, państw, miast itp.) łączą się z przyimkami w oraz do, natomiast nazwy obszarów stanowiących części innych obszarów (dzielnic, regionów itp.) – z przyimkiem na”.
Czy wobec tego niepoprawne są połączenia: w Wielkopolsce, w Toskanii, na Antarktydzie?
Z poważaniem
Anna Garbacz
-
wyniknąć20.03.201120.03.2011Szanowni Eksperci!
Moje wątpliwości odnośnie zastosowania prawidłowej formy: znikło czy zniknęło zostały już rozwiane dzięki archiwum Poradni. W odpowiedzi na wspomniany problem językoznawca mówił o „innych czasownikach na -nąć, ale nie wszystkich”. Czy do „typowej” grupy na -nąć zalicza się także czasownik wyniknąć (wynikło/wyniknęło; tudzież wynikł/wyniknął)?
Serdecznie pozdrawiam
Artur Cywiński -
wypowiedzieć
16.07.202216.07.2022Szanowni Językoznawcy,
dlaczego czasownik „wypowiedzieć” może mieć znaczenie ‘zaczynać’ (w połączeniu z wojną) oraz ‘kończyć’ (w połączeniu z umową, gościną)? Jaka jest geneza tej rozbieżności? Słownik S.B. Lindego rejestruje nawet połączenie „wypowiedzieć pokój”, które ma takie samo znaczenie co „wypowiedzieć wojnę”. (To połączenie zawiera też WSJP PAN, ale w znaczeniu pokoju jako przedmiotu umowy, zatem znowu – ‘kończyć’).
Z poważaniem i pozdrowieniami
J.J.
-
wyraz n-ty4.10.20144.10.2014Szanowni Państwo,
w tekście matematycznym potrzeba czasem odpowiednika liczebnika porządkowego utworzonego od liczby określonej wyrażeniem algebraicznym, np. n+1. Jak go zapisać? Skoro dopuszcza się zapis: n-ty, to analogicznie: n+1-szy lub (n+1)-szy, n+k-ty lub (n+k)-ty? Z jednej strony kłóci się to z zasadą niełączenia cyfr z końcówkami fleksyjnymi w l. porządkowych, z drugiej nie są to l. porządkowe sensu stricto. Chyba że n+1. czy (n+1).?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik