Szanowna Poradnio!
Czy wyraz environment należy odmieniać? Słowniki: ortograficzny, języka polskiego oraz poprawnej polszczyzny PWN nie uwzględniają tego hasła. Natomiast w słowniku ortograficzno-fleksyjnym (Świat Książki) podaje się odmianę tego wyrazu. Czy słusznie?
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Czytelniczka Poradni

Szanowni Państwo,
wielokrotnie udzielali Państwo informacji nt. pisowni małą literą nazw jednostek administracyjnych, mimo to mam jeszcze wątpliwość. Czy nazwa gminy jako jednostki samorządu terytorialnego (a nie określonego granicami administracyjnymi terenu) nie powinna być pisana wielką literą, np. „Działania proekologiczne Gminy Szubin”, „Subwencję otrzymała Gmina Szubin”?

Witam. Potoczne określenie bezczelności, tupetu to hucpa czy chucpa? Dziękuję i kłaniam się.
Grzegorz Mazur

Spotykam się z tym problemem na co dzień: wcześniej uczyłem Polaków francuskiego, teraz uczę Węgrów polskiego. Gdy natrafiam na zdanie typu: „Powiedział, żebym mu dał…”, to tłumaczę moim uczniom, że jest to tryb łączący, mylnie przedstawiany przez polskie gramatyki jako przypuszczający. Przecież istnieje zarówno syntaktyczna, jak i semantyczna różnica między powyższą formą a podobną w zdaniu: „Wiem, że dałbyś mi, gdybym cię o to poprosił”.
Wprawdzie kilku polskich gramatyków proponowało rozróżnienie między obu trybami (tak przecież odmiennymi), ale nie przyjęło się ono, mimo że ułatwiłoby życie nauczycielom tych języków, w których istnieje osobny tryb przypuszczający i osobny łączący (romańskie) i nauczycielom polskiego na Węgrzech. Istnieje zresztą wiele takich zjawisk, których inne niż tradycyjne przedstawienie ułatwiłoby dzieciom naukę języków (np. we francuskim pojęcie równoważnika zdania jest obce, uważam, że również i w polskim jest ono niepotrzebne). Czy nauka gramatyki polskiej nie powinna być w jakiejś mierze nastawiona porównawczo, aby dzieci nauczyć, że nie wszędzie na świecie ludzie myślą takimi kategoriami, jakie zostały zdefiniowane (dość dawno temu na dodatek) przez polskie gramtyki?
Dziękuję za odpowiedź
Arkadiusz Karski
Bukowno / Budapeszt

Ile słów jest w języku polskim?

Szanowni Państwo,

jak należy rozumieć drugie zdanie w poniższym fragmencie?

„Członkowie rady będący członkami komisji doktorskiej, nie biorą udziału w głosowaniu rady, które dotyczy postępowania w sprawie nadania stopnia doktora, w związku z którym pełnią swoje funkcje. Osoby te podlegają wyłączeniu od udziału w głosowaniu, są jednak uwzględniane przy obliczaniu wymaganego quorum”.

Czy osoby te pomija się przy ustalaniu kworum, czyli np., gdy członków rady jest 60, a owych osób wyłączonych 7, to kworum wynosi 27?

Czy może liczba tych osób zawiera się w kworum, zatem gdy członków rady jest 60, to kworum będzie 31, mimo że uprawnionych do głosowania będzie 53?

Szanowni Państwo,
gdybyśmy zapragnęli (na przykład na użytek gier słownych) utworzyć oboczny dopełniacz l.mn. zakończony na -ij/-yj dla wszystkich rzeczowników rodzaju żeńskiego kończących się na -ia, -ja, to jak powinniśmy postąpić np. ze skodą felicią (wym.: felicją)?
Czy należałoby – uwzględniając wymowę i biorąc wzór z tradycyj i policyj – przemieszczać się kawalkadą felicYj?
Z poważaniem
Ewa D.

Dzień dobry,
właśnie rozpoczynam pracę nad słownikiem kieszonkowym. Chciałabym się dowiedzieć, gdzie znalazłabym listę kilku tysięcy słów najczęciej używanych w dzisiejszym języku polskim. Jest mi znany Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (Kraków 1990), jednakże zależałoby mi na znalezieniu nowszego źródła, uwzględniającego wyrazy związane ze zmianami społeczno-polityczno-ekonomicznymi ostatnich 17 lat.
Z góry serdecznie dziękuję za odpowiedź
Agnieszka Kusz

We wszelkich programach komputerowych roi się od menedżerów, kreatorów, asystentów, klientów, delegatów i podobnych narzędzi. Jaką formę stosować w mianowniku liczby mnogiej? Coraz częściej widzę: klienty, kreatory, asystenty, delegaty.

Koala jest odmienny (za USJP), więc powiemy dwa misie koale zamiast dwa misie koala? Ta druga forma jest o wiele częstsza. Czy można ją uznać za poprawną?