Dzień dobry,
chciałbym zapytać o zapis nazwy parametru technicznego. Sytuacja jest następująca: są punkty ułożone w linii, ze stałym krokiem odległości pomiędzy punktami. W takim wypadku parametrem opisującym tą stałą odległość pomiędzy punktami będzie interwał np. o wartości 25 m. Pytanie: czy nazwa tego parametru to Interwał punktu odbioru, czy może Interwał punktów odbioru (lp. czy lm.?)? Np. w języku angielskim stosowany jest zwrot Receiver point interval, czyli jako lp.

Jaka jest poprawna forma wołacza rzeczownika nić? Podczas ostatniej gry w scrabble zostało ułożone słowo nicio (jako wołacz od nić – o nicio słaba). Zgodnie z odmianą rzeczowników rodzaju żeńskiego grupy V powinno być W – nici, zaś w definicji wyrazu jest: „nić ż V, DCMs. nici; lm MD. nici, N. nićmi, co może sugerować, że wołacz na postać nić. W każdym razie nicio nie jest chyba poprawną formą (a może w innym kontekście?).
Przepraszam, że piszę w tak błahej sprawie, ale pewna osoba upiera się, że nicio jest poprawne.

Czy zestawień w tytule Encyklopedycznego słownika lekarzy pisarzy w literaturze światowej albo w nazwie Unii Polskich Pisarzy Lekarzy nie powinno się zapisywać z dywizem? Moim zdaniem lekarz i pisarz są określeniami równorzędnymi, o czym świadczy chociażby ich przestawność.

Słownik dobrego stylu w haśle pismo (dokument) notuje połączenie napisać pismo, i to na pierwszym miejscu wśród kolokacji czasownikowych. Czy nie uważa Pan, że powtórzenie tego samego rdzenia w sąsiadujących wyrazach jest jednak trochę niezręczne, a zwrot ów powinien być opatrzony kwalifikatorem potoczności?
Chciałbym dodać, że jako wierny użytkownik Słownika dobrego stylu z niecierpliwością czekam na jego kolejne, rozszerzone wydanie.

Witam, czy takie zdanie jest poprawne językowo?
Nie śpieszy mi się nie cieszyć z chwil lepkich w suche łzy.

Czy zdania: „Dla Polaków oryginalnym owocem jest jabłko”, „Oryginalnym owocem Polaków jest jabłko” są dobrze ułożone? Czy nie powinno się użyć określenia: „… owocem tradycyjnym jest jabłko”. Dla mnie oryginalnym owocem jest ananas lub liczi. Bardzo proszę o rozwianie moich wątpliwości.
Z poważaniem
Katarzyna Prosek

Szanowni Państwo!
Czy tworząc wpis w bibliografii do strony www lub do książki, należy zapisywać tytuł taki, jaki widnieje w tym źródle (nawet jeśli jest to niezgodne z zasadami typograficznymi, ortograficznymi bądź interpunkcyjnymi; oczywiście jeśli wiadomo, że taki błąd nie jest zamierzony)? Przykładowo, czy tytuł polskojęzycznej książki, w której każdy wyraz zapisany jest od dużej litery należy zapisać tak samo w bibliografii? Czy podtytuł książki należy zapisać tytuł: podtytuł, czy po kropce?

Szanowni Państwo,

chciałbym zapytać o odmianę słowa „szczegółowy” – „szczegółowey”, funkcjonującą w pisowni jeszcze w latach 30. XIX w. Czy możliwe jest ustalenie, kiedy w zapisie taka odmiana zmieniła końcówkę na współczesną i kiedy instytucje (np. rady szczegółowe szpitali) musiały zmodernizować swoje nazwy polskojęzyczne?

Dziękuję,

Przemek

W Latarniku Henryka Sienkiewicza jest zdanie Zepchnięty sto razy, rozpoczynał spokojnie swoją podróż po raz setny pierwszy. Na winietach przedwojennych gazet znajdują się informacje w rodzaju rok setny dwudziesty trzeci. Czy to znaczy, że taka forma liczebnika porządkowego była kiedyś poprawna?

Często spotykam tytuły prac humanistycznych ułożone następująco: Karla Poppera koncepcja prawdy. Taki styl wydaje mi się manieryczny i napuszony. Może jednak jest poprawny? Stanowczo wolę prostszy szyk: Koncepcja prawdy Karla Poppera. Czy istnieją jakieś zasady w tej kwestii?
Proszę o opinię
Aleksandra Kowal