Nurtuje mnie kwestia odmiany nazw stanowisk przy pisaniu CV. Czy kobieta powinna pisać: praktykantka, sprzedawczyni, asystentka, specjalistka ds. …”, czy używać form męskich? Wydaje mi się, że formy żeńskie są bardziej odpowiednie – czułabym się bardzo dziwnie, pisząc o sobie w formie męskiej. Są jednak pewne stanowiska, których nazw nie daje się za bardzo odmienić (psycholożka/pedagożka szkolna?) – czy nie będzie to przejawem niekonsekwencji, jeśli w jednym CV zestawi się je obok siebie?

Dzień dobry!

W telewizji w kontekście szczepień pisano i mówiono o osobach 40+. Moim zdaniem powinno się mówić o osobach powyżej 40 roku życia/powyżej 40 lat lub osobach mających ponad 40 lat. Co do pisowni -- domyślam się, że chodzi o oszczędność miejsca, jednak czy można to zapisać inaczej? Na przykład:  osoby >40 albo  osoby 40<?

Czy znak podkreślenia możemy już stosować w funkcji wielokropka (opuszczenie fragmentu tekstu)? Do zadania tego pytania skłoniła mnie obecność w WSJP PAN haseł "a _ nic", "a to _, a to _" i "_, jeżeli nie _".

W najnowszym wydaniu WSO PWN termin muzyczny allegro ma non troppo został zapisany bez przecinka, mimo że we wcześniejszych wydaniach rzeczony przecinek występował (allegro, ma non troppo). Proszę o wyjaśnienie, z jakiego powodu został on usunięty.
Dziękuję za odpowiedzi na wszystkie zadane przeze mnie pytania.

Witam Państwa,
spór w rodzinie skłonił mnie do zadania takiego pytania: jak napiszemy poprawnie nazwisko panieńskie, które nosiły Anna Knothe i Anna Stefani. Chodzi mi o zwrot typu Anna z… (których) Kowalska.
Pozdrawiam,
Włodzimierz Stefani

Spotkałem się z hasłem reklamowym: Co cię zadziwia w Skodzie Octavia?. Czy nie powinno być: Octavii?
W poradni wiele razy pojawiło się sformułowanie „konstrukcja apozycyjna”. Czym właściwie są te konstrukcje i jakimi rządzą się prawami? Pytam, bo być może gdybym to wiedział, sam potrafiłbym odpowiedzieć sobie na zadane pytanie. Wyłowiłem dwa przykłady, które tak określono: na stacji Ratusz Arsenał, pacjenci z wirusem ebola. Jednakże Skoda Octavia wydaje mi się innego rodzaju sytuacją.

Mam problem z wyrażeniem a także. Według jednej opinii zawsze stawiamy przecinek przed tymże zwrotem, według innej – nie, bo wyrażenie to występuje w znaczeniu 'oraz', a nie rozdziela się przecinkiem zdań złożonych współrzędnie, połączonych tym spójnikiem. Która z tych reguł jest właściwa? A może obie – w tym sensie, że w zadaniach współrzędnie złożonych przed a także nie stawia się przecinka, a w pojedynczych stawia się? Czy już coś przekombinowałam?
Pozdrawiam i dziękuje za odpowiedź.
Anna

Dzień dobry!

Chciałbym się dowiedzieć jaka jest etymologia wyrazu aua i czy może mieć coś wspólnego z tatarskim zawołaniem ałła!?

Skąd się wzięły słowa banda i bandyta? Czy wszystkie znaczenia słowa banda mają ten sam rodowód?
Z poważaniem,
Łukasz

Ad vocem do beki – czy to nie jest po prostu skojarzenie z odgłosem ironicznego śmiechu, albo z tym, że ze śmiechu można się popłakać, pobeczeć?

Ad vocem do współkoordynowania – czy to nie jest pleonazm posiadający dwa morfemy (polski i łaciński) o tej samej funkcji?

Z poważaniem
Łukasz