-
„Przecinek nakierowujący”12.09.201812.09.2018Szanowni Państwo,
w języku angielskim funkcjonuje forma nakierowywania odbiorcy przez pisanie bądź omijanie przecinka. Czy w języku polskim również możemy zastosować ten zabieg? Na przykład w taki sposób:
Właściciel wrzucił oferty na mieszkania o których opowiadał – opowiadał o mieszkaniach
Właściciel wrzucił oferty na mieszkania, o których opowiadał – opowiadał o ofertach.
Z wyrazami szacunku,
Bartosz Rudel
-
śrubstak5.11.20025.11.2002Jeden z bohaterów opowiadań Żeromskiego był „prezesem najweselszej pod księżycem konfraterni tzw. śrubstaków”. Co to znaczy? Co oznacza słowo śrubstak ogólnie i w tym kontekście? Dziękuję za odpowiedź.
-
zaimki drugiej osoby w wierszach31.05.201431.05.2014Witam,
wyczytałem, że w korespondencji zaimki Ty, Twoja, Ciebie powinniśmy pisać dużą literą. W opowiadaniach stosuje się małe litery, ponieważ stosowanie dużych liter byłoby męczące dla czytelnika. Chciałbym dowiedzieć się, jaka zasada występuje w wierszach.
-
absztyfikant30.03.200730.03.2007Chciałabym dowiedzieć się czegoś o pochodzeniu słowa absztyfikant. Mój ojciec nazywa tak mojego chłopaka, którego określenie to nieco irytuje. Osobiście bardzo podoba mi się to słowo. Pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź.
-
dialog w dialogu11.03.201311.03.2013Szanowni Państwo,
w jaki sposób zapisywać w powieści partie dialogowe w wypowiedzi bohatera (dialog w dialogu)? Chodzi mi o sytuację, kiedy bohater opowiada historię (rozpoczętą od myślnika), w której przytacza wypowiedzi innych postaci?
Z wyrazami szacunku -
Huberath i Villentretenmerth3.07.20063.07.2006Szanowni Państwo,
moje pytanie brzmi: jak odmieniać nazwisko – a właściwie pseudonim – pisarza Marka S. Huberatha? Chodzi mi głównie o formę miejscownika: Huberathu, Huberacie czy jeszcze inaczej? Analogiczny problem mam ze złotym smokiem Villentretenmerthem (z opowiadania Granica możliwości Andrzeja Sapkowskiego).
Pozdrawiam
-
jeden myślnik czy dwa?19.06.201319.06.2013Chciałem zapytać o użycie myślnika, a konkretnie o to, kiedy przed tekstem ma stać pojedynczy myślnik, a kiedy tekst ma być otoczony myślnikami. Np. w takim zdaniu:
Nowela opowiada o chorobie ojca i o lęku jego dzieci – Kacpra i Małgosi (–) o stan jego zdrowia.
Albo:
Biegł za nim myśliwy – jego sąsiad (–) oraz trzech chłopców.
Czy w takich sytuacjach drugi myślnik jest obowiązkowy?
Pozdrawiam -
Już koniami czy jeszcze końmi14.10.200314.10.2003Wiadomo, że końcówka narzędnika liczby mnogiej -ami robi furrorę. Pewnie w końcu wyruguje końcówkę -mi. Wciąż jeszcze mówimy liśćmi, gośćmi, końmi. Chociaż już gałęziami i gałęźmi, gwoździami i gwoźdźmi. Wiemy, że tylko słoniami, świniami, śledziami.
Mam zapytanie o konie właśnie. Mój przyjaciel w specjalistycznej literaturze spotkał się z koniami trojańskimi. Zaniepokoiliśmy sie oboje, ale przypuszczam, że wymyślono taką końcówkę dla odróżnienia tego wirusa (bodajże) od zwierzęcia. Słowniki milczą, ale tez jest to nowy twór (konie trojańskie w sensie informatycznym). Czy można by pobawić się w probabilistykę i założyć, że w tym kontekście wygra końcówka -ami?
Z poważaniem -
Midrasz
18.09.202018.09.2020Dzień dobry. Proszę o wyjaśnienie, jaka jest poprawna forma dopełniacza (w liczbie pojedynczej i mnogiej) rzeczownika midrasz: midrasza czy midraszu, midraszy czy midraszów?
Pozdrawiam, JP
-
mistrz krótkiej formy
27.03.202327.03.2023Nie mogę odnaleźć odpowiedzi na pytania o poprawność zasłyszanego sformułowania „mistrz krótkich form”. Czy ono w ogóle powinno występować w liczbie mnogiej? A jeśli tak, to czy wówczas nie powinno ono brzmieć „mistrz krótkich forem”? Jednak w uchu brzmi tak jakoś... dziwnie. Mam uprzejmą prośbę o rozwiązanie moich wątpliwości.