czytelnik
-
pisownia wyrazów użytych przenośnie2.04.20122.04.2012Witam,
w tekście, który poprawiam, znalazłam zdanie: „Nie chcę potykać się ciągle o pieluchę, która cię podrywała”. Wyraz pielucha odnosi się tu do konkretnej osoby – młodej kobiety, o której już wcześniej była mowa. Jak mam ten wyraz pisać: dużą czy małą literą, w cudzysłowie, a może kursywą?
Magdalena Godlewska -
podpis wielką czy małą literą?1.02.20151.02.2015Proszę wybaczyć niezręczność, ale kogo mam spytać, jeśli nie Państwa? Podpisując się jako czytelnik, zawsze mam wątpliwość co do wielkiej litery. (Abstrahuję od tego, że mamy prawo do wyróżnienia siebie). Z jednej strony skromność w korespondencji przemawia za małą, z drugiej szacunek do adresata wiąże się z szacunkiem do samego siebie. Kiedy podpisujemy się wielką, to tak jakbyśmy nadawali naszej wypowiedzi wartość, zaznaczając, że adresatowi nie zawraca głowy byle kto, tylko konkretna osoba.
-
Postacie z „Baśni” Hansa Christiana Andersena27.07.201727.07.2017Szanowni Państwo,
zastanawiam się, czy reguła [59] WSO ma zastosowanie w przypadku postaci z baśni Andersena: brzydkie kaczątko, dziewczynka z zapałkami, dziewczynka na ziarnku grochu, ołowiany żołnierzyk. Jak powinniśmy zapisywać te nazwy? Z jednej strony wskazują na konkretne postacie, z drugiej nie mają charakteru nazw własnych, jak Miś Uszatek czy Piotruś Pan.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
-
Potykając się o przecinki16.04.201116.04.2011Szanowni Państwo,
znam zasadę, zalecającą stawianie przecinka przed imiesłowem czynnym. Czy jednak w drugim z poniższych zdań nie można zrezygnować ze środkowego przecinka (tego pomiędzy stwierdzam a rumieniąc)? Odnoszę wrażenie, iż nagromadzenie przecinków w tak krótkim zdaniu sprawi, że adresat będzie się „potykał”, czytając ten tekst. Oto kłopotliwe zdania:
Wielu z nas przytrafiały się podobne występki. Mnie, stwierdzam, rumieniąc się, również.
-
Powinien być Bułgakow…1.02.20191.02.2019Nurtuje mnie pewne pytanie. Dlaczego nazwisko Michaiła Bułhakowa piszemy przez h, a nie ch lub g? Słownik ortograficzny PWN podaje, że rosyjską literę x oddajemy w polszczyźnie przez ch, ale przecież w oryginale nazwisko pisarza brzmi Михаил Булгаков, czyli w ogóle nie ma tam x, tylko г, zatem powinno być Bułgakow, prawda? Skąd więc w tym słowie h, niespotykane chyba w innych rosyjskich wyrazach? A może jednak są jeszcze jakieś inne słowa, które po przełożeniu na polski piszemy przez h?
-
przecinek a imiesłowy przymiotnikowe2.09.20092.09.2009Mam przed sobą dwa zdania i kompletnie nie wiem, czy można tu cokolwiek uznać za imiesłów przymiotnikowy, a zatem wydzielić przecinkami. Będę bardzo wdzięczny za pomoc i wytłumaczenie mi, kiedy daną część zdania uznajemy za imiesłów przymiotnikowy, a kiedy jest to zwykły przymiotnik.
1) Basia miała na sobie tylko jego białą koszulę ledwie zakrywającą jej pośladki.
2) Nie musiała czekać długo, bo kilka minut po dziesiątej otworzyły się drzwi prowadzące z korytarza do pokoju przechodniego.
-
Przecinki
11.06.202111.06.2021Dzień dobry,
Czy w tych dwóch, poniższych zdaniach powinny być przecinki?
Nie wiem czy to, co zostanie w nim umieszczone, ma jakieś większe znaczenie.
Wszystko, co wydarzy się jutro, przeżyliśmy już dziś.
-
10 000 pytań językowych1.05.20141.05.2014Pragnę zwrócić uwagę PT Czytelników, że jeśli natychmiast nie przerwą lektury, to przeczytają pytanie numer 10 000. A pytanie to brzmi: czego można życzyć Poradni z tej okazji?
-
Slawistyczny alfabet fonetyczny 18.05.202229.01.2016Szanowni Państwo,
interesuje mnie poprawna forma zapisu fonetycznego (slawistyczny alfabet fonetyczny AS) następujących wyrazów: kształtować, krzesło, łapka, torebka, kózka, opaska, zamiast, pojazd, różdżka, płaszczka, chodźże, Kluczbork, kośba, groźba . Na ich podstawie trzeba opisać jednorodność grup spółgłoskowych pod względem dźwięczności, wskazując przykłady grup jednorodnie dźwięcznych i bezdźwięcznych.
Czytelnik
-
Słuchaj, Tusku!14.11.200714.11.2007Widziałem w gazecie artykuł, którego tytuł zaczynał się od: „Słuchaj Tusku!”, i trochę mnie to zaskoczyło. Obawiam się jednak, że może to być poprawne – w końcu tak właśnie używa się imion: słuchaj Jurku, Zbyszku, Marku… Ale słuchaj Tusku, słuchaj Nowaku? Brzmi dość koszmarnie. Faktycznie tak być powinno?
