Szanowni Państwo!

W pewnej książce natknąłem się na fragment zdania: …trzymamy kilka przysłowiowychtrupów w szafie. Uważam, że to błąd. Podobnie byłoby z przysłowiowym Kowalskim, bo rzecz w tym, że nie ma żadnego przysłowia z Kowalskim, ani z trupami w szafach. Ale teraz dwa pytania:

1. Czy rzeczywiście nie ma w języku polskim żadnego przysłowia z trupem w szafie?

2. Jeśli nie ma, to jak nazywa się taki błąd – logiczny? stylistyczny? merytoryczny? pojęciowy?

Szanowna Redakcjo,

jaką interpunkcję należy zastosować w zdaniu: „Ze względu na dostęp do sklepów człowiek może jeść praktycznie wszystko, czego dusza, czy raczej jego kubki smakowe(,) zapragną."? Czy taka wersja jest poprawna? Czy dopowiedzenie „czy raczej jego kubki smakowe" należy z obu stron wydzielić przecinkami? Wtedy należałoby chyba zmienić „zapragną" na „zapragnie"? Uprzejmie proszę o rozwianie moich wątpliwości.

Pozdrawiam serdecznie

Zuzanna

Szanowni Państwo,

w jednym z czytanych ostatnio dramatów natrafiłem na następujące zdanie:

„Myślicie, że jestem dziwakiem, ale dla mnie myślenie nie jest niczym innym jak robieniem z igły widły”

Chciałbym upewnić się, czy to poprawna forma. Jeżeli autor zdecydował się użyć związku frazeologicznego w formie, w której struktura zdania wymusza jego odmianę (wiem, że już samo to jest niezalecane), to lepiej pozostawić go nieodmienionym, czy jednak odmienić?

Z góry dziękuję za odpowiedź!

Dzień dobry,

proszę o rozstrzygnięcie dyskusji z forum nauczycieli języka polskiego: jaką funkcję pełni określenie w mieście w zdaniu Ola piecze najlepsze ciasta w mieście. Zdania grupy są podzielone:

– okolicznik miejsca w grupie orzeczenia

– przydawka (rozwinięta).

Dziękuję:)

Szanowni Państwo,

jaka jest etymologia związku frazeologicznego „rozpuszczony jak dziadowski bicz”? Wikipedia twierdzi (jednak bez podania źródła), że pierwotnie mógł odnosić się on do Biecza i brzmieć „rozpuszczony jak dziad biecki”. Czy literatura przedmiotu to potwierdza?

Przeczytałam ostatnio reklamę, zapowiadającą, że coś skradnie moje serce. Wolałabym je nadal posiadać, a złodziejstwa serc postrzegam jako toporną kalkę z angielskiego. Owszem, coś mnie może ująć za serce albo nawet chwycić za serce, ale skraść? Kradzieże się panoszą również w innych kontekstach, widzę regularnie, że ktoś skradł całą uwagę albo show. Te związki frazeologiczne wydają się również niepoprawne. Proszę o stanowisko.

Ciekawi mnie to od dłuższego czasu – skąd się wzięło powiedzenie „Nie idź(cie) tą drogą”?

Oczywiście wiem, że jest to słynna wypowiedź Kwaśniewskiego. Ale czy to powiedzenie jest jego własnym wynalazkiem, to on je wymyślił i ukuł, a inni tylko od niego je przejęli? Czy też może powiedzenie to funkcjonowało już przed nim, a on je tylko spopularyzował (i dorzucił do niego psa Sabę?)

Czy można powiedzieć, że komuś – albo w kimś – wnętrzności (żołądek) skręciły się ze strachu? Bo „przewracać się” powinny raczej ze zdenerwowania lub wzburzenia. A może to „ktoś skręca się ze strachu”? Jak prawidłowo opisać to nieprzyjemne uczucie w brzuchu?

Pozdrawiam.

Dzień dobry,

chciałbym spytać czy wyrażenie sumiasty wąs pochodzi od ryby suma, który ma wąsy, które nie są jednak sumiaste. W słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego wskazana jest definicja słowa sumiasty – taki jak u suma, w drugiej definicji wyrażenia sumiaste wąsy są opisane jako długie, bujne, gęste wąsy. Czy słowo sumiasty jest zatem homonimem czy faktycznie pochodzi od nazwy ryby?