Pytanie dotyczy pisowni Hryn´ko, Akin´szyna (https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/transkrypcja-zapisow-cyrylickich;8433.html). Лебедь to taki sam przypadek, ale w encyklopedii występuje jako Lebied (https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Lebied-Aleksandr-I;3931113.html), a w tekstach najczęściej jako Lebiedź. Żeby napisać Lebied´, trzeba najpierw znaleźć zasady, nie dowierzyć, dopytać w Poradni i dopiero wtedy. Kilku Lebied´-ów (jak to odmieniać?) w Google się znajdzie, ale bardzo mało. Czemu więc ma służyć ta „naukowość” z apostrofem? Czemu nie Hryńko, nie Akińszyna?

Jaka jest prawidłowa transkrypcja nazw własnych z cyrylicy na polski? Przykład: w jednym miejscu czytam, że „Radwańska pokonała Szarapową”, zaś w drugim, że „Sharapova prowadzi w rankingu”. Nie zauważyłem zaś, by napisano Medvedev zamiast Miedwiediew. Brzmienie nazw i nazwisk można, moim zdaniem, wiernie oddać, posługując się zapisem odpowiednich głosek w sposób przyjęty w polskiej pisowni. A może stosuje się nadgorliwie jakieś dyrektywy UE? Boję się, że niedługo czytać będziemy Bulkhakova.

Czy w tekście lekko archaizowanym (powieść historyczna, XIII w.) można użyć terminu de facto naukowego: turbulentny, turbulentnie, który najlepiej oddaje stan rzeczy? Kontekst: „Życie w domu schadzek toczyło się…”.
Z góry dziękuję za odpowiedź i serdecznie pozdrawiam.
RW

Czy nie jest nietaktem i brakiem językowej grzeczności mówienie o kimś tylko po nazwisku, nawet jeśli byłyby to bardzo znane osoby? Niedawno Wiadomości zaczęły się tak: „Dochodzi do siebie, rusza ręką i robi plany na przyszłość – Kubica ma się lepiej. Samobójstwo czy morderstwo – tajemnica smierci jednego z zabójców Olewnika. Pokażemy też najnowsze zdjęcia z wypadku Kubicy”. Wydaje mi się, że przynajmniej we wstępie powinno się użyć pełnych imion i nazwisk.

Dlaczego nauczycieli w liceum niektórzy tytułują profesorami, wicedyrektorów – dyrektorami, a wicepremierów – premierami, skoro nie mają oni takich tytułów ani stanowisk?

Mam pytanie dotyczące tytułów szlacheckich. Z poradni, wyczytałem, że do osób z tytułem hrabi, powinno się zwracać: "imię" hrabia "nazwisko". Jednakże jak to współgra z osobami herbowymi posiadające nazwiska szlacheckie?
Pozdrawiam
Grzegorz

Szanowni Państwo, piszę książkę, w której tytułem jednego z rozdziałów jest fraszka:

Koniec chlubny ze skromnym lubi się początkiem; niejeden łabędź był brzydkim kaczątkiem. (Sztaudynger J., Piórka dla dzieci, Kraków 2004, ISBN 83-7437-036-X, fraszka Łabędź).

Czy fraszkę (pełniącą rolę tytułu) powinnam napisać kursywą, a źródło w nawiasie umieścić pod tytułem, czy jako przypis?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z poważaniem

Debiutantka

Witam,
wiem, że tytuły książek pisze się kursywą, a czasopism – czcionką prostą w cudzysłowie. Mam pytanie, jak powinno się pisać tytuły filmów, seriali, programów telewizyjnych, spektakli teatralnych, piosenek oraz nazwy zespołów muzycznych. Chciałabym też wiedzieć, jakie są zasady rządzące w powyższych przykładach pisownią małą / wielką literą: tylko pierwsze słowo, wszystkie słowa, wszystkie słowa poza spójnikami i przyimkami?
Pozdrawiam serdecznie
Hanna Raszewska

Czy w przedstawieniu osoby na łamach gazety, z którą przeprowadza się wywiad, powinno się użyć tytułów, które ta osoba posiada, np. mgr inż., czy wystarczy przedstawić ją z imienia i nazwiska oraz funkcji jaką piastuje w firmie? Np wywiad z Janem Nowakiem, prezesem zarządu firmy czy raczej powinno być tak: wywiad z mgr. inż. Janem Nowakiem, prezesem zarządu firmy?

Szanowni Państwo,
jaka jest zasada pisowni tytułów listów apostolskich – wszystkie człony zapisujemy wielkimi literami (por. Księga Rodzaju, Pieśń nad Pieśniami), czy tylko pierwszy człon? A więc: Drugi List św. Pawła (Świętego Pawła) do Koryntian czy Drugi list św. Pawła (Świętego Pawła) do Koryntian? (Zapisałem Święty Paweł/św. Paweł zgodnie z zaleceniem RJP).
Dziękuję i pozdrawiam
M.M.