Interesuje mnie zasada wprowadzania cytatów w języku polskim. Kiedy mamy zdanie wprowadzające cytat przed cytowanym tekstem stawia się dwukropek, otwiera cudzysłów i przytacza tekst. Jaką literą pisze się pierwsze słowo cytowanego tekstu: wielką czy małą? Czy jest jakaś sztywna reguła, czy zależy to np. od tekstu cytowanego i tego, czy otwiera on zdanie czy jest jego kontynuacją?

Potrzebuję odpowiednika angielskiego słowa mitigation. Słowniki podają takie tłumaczenia jak: łagodzenie, minimalizacja, ograniczanie, jednak nie pasują do kontekstu, w którym występuje to słowo. Ransomware mitigation oznacza nie tyle łagodzenie ransomware'u, co łagodzenie skutków ransomware'u (złośliwego oprogramowania szyfrującego dane dla okupu). Mitygacja w j. polskim ma inne znaczenie i aż się prosi o uwieloznacznienie. Analogia: staro-francuskie reservation > rezerwacja.

Pozdrawiam

Napisane z łącznikiem MPK-Łódź widnieje na logo (http://www.mpk.lodz.pl/), ale tytuł strony brzmi MPK Łódź. Czy jest dowolność w pisaniu tego wyrażenia? Czy odpowiedź na temat łódzkiego MPK automatycznie będzie pasować do MPK w innych miastach, czy też może się zdarzyć, że w jednych miastach łącznik ma być, a w innych nie, bo np. niejednolitość bierze się z uwzględnienia bądź nieuwzględnienia łącznika przy rejestracji firmy?

W pewnej piosence, której tekst wykorzystuje mnogość jednosylabowych słów o zakończeniu -uh bądź -uch, pojawiają się słowa: „wstali więc ze swych dwóch łó(c)h”. Jak zapisać to zgrubienie od łóżka – czy żet powinno przejść w samo ha?

Witam,
proszę napisać, która z wersji jest poprawna, im dłużej się nad nimi zastanawiam, tym bardziej żadna mi nie pasuje i wszystkie wydają mi się masłem maślanym: czas trwania, okres trwania, długość trwania.
Dziękuję i pozdrawiam,
Kasia

Dzień dobry,

chciałabym użyć sformułowania „mega podatki” w znaczeniu «bardzo wysokie podatki». Czy niepoprawny jest zapis rozłączny? Mega traktuję tu jak przymiotnik i zupełnie nie pasuje mi łączna pisownia.

Z poważaniem.

Witam!
Mam wątpliwości związane z użyciem krótszych lub dłuższych form zaimków osobowych. Zawsze byłam uczona, że mnie używa się na początku, zaś mi – w środku i na końcu zdania. Tymczasem moja koleżanka trafiła na artykuł, w którym było napisane, że na końcu wypowiedzenia używa się również form dłuższych. Nie pasuje mi to do tej pory (jak to – „Kocham ciebie”?!), jednak postanowiłam się upewnić. Oczywiście pomijam sprawy związane z akcentem, pytam jedynie o zasadę.
Pozdrawiam,
Jr.

Czy narzędnik może być czasem używany w zdaniu w stronie biernej na oznaczenie wykonawcy czynności? Czy poprawne jest zdanie wypowiedziane ostatnio przez znanego polityka: „Polska na pewno zostanie zaatakowana wirusem kryzysu” (zamiast zaatakowana przez wirusa kryzysu) oraz zdanie z Biblii Tysiąclecia: „Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny” (w innych przekładach Biblii jest miotana/rzucana przez fale)?

Szanowni Państwo!
Jak prawidłowo należy odmieniać nazwisko austriackiego naukowca – Hans Moravec? Choć pochodzi z kraju niemieckojęzycznego, nazwisko jest słowiańskie, mnie osobiście pasuje więc odmiana Moravca, z Moravcem itd. Niektórzy twierdzą jednak, że należy zachować e – Moraveca itd.
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.

Czy nie sądzą Państwo, że od dłuższego czasu następuje proces deprecjacji słowa mężczyzna na rzecz wszechobecnego faceta? Mój facet to, mój facet tamto, dla facetów, o facetach, faceci są… itd. Nawet tam, gdzie naturalne wydawałoby się użycie mężczyzny jako antonimu słowa kobieta, mowa jest o facecie. Np. wiele portali internetowych ma dział Kobieta, ale już nie Mężczyzna – jest tylko Facet. Skąd taka niechęć do używania słowa mężczyzna, i to wcale nie tylko w potocznej rozmowie?