Dzień dobry,

chciałem zapytać czy poprawne są pytania o przypadki :

1. Mianownik kto? co?, czy też powinny brzmieć: kto? co? (jest)

2. Dopełniacz kogo? czego ?, czy też: kogo? czego? ( nie ma)

3. Celownik komu? czemu?, czy też: komu? czemu? ( się przyglądam)

itd. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Pozdrawiam

Krzysztof

Dzień dobry. Proszę o odpowiedź na następujące pytanie. Czy skróty nazw przypadków tj. mianownik, celownik, itd., piszemy z dużej litery? Czy napisanie małą jest błędem?

Jak stosować zasadę [317] w przypadkach zależnych? Jeśli w jednym tekście powołam się na trzy prace: Майкл Джексон на почтовых марках, Почтовые марки посвящены Майклу Джексону i Почтовые марки с Майклом Джексоном, to będą to: Michael Jackson na pocztowych markach, Pocztowyje marki poswiaszczeny Michaelu Jacksonu i Pocztowyje marki s Michaelom Jacksonom?

Czy mówi się w tym wypadku, czy w tym przypadku?

Dzień dobry,
Czy pytania pomocnicze do przypadków mają być zawsze takie same? Czy można jako takie pytanie zastosować jestem zamiast idę w narzędniku oraz opowiadam zamiast myślę w miejscowniku?

Jak wymawia się odmienione nazwy własne: Harry'ego, Buddy'ego, Holly'ego, Gregory'ego, Johnny'ego, Woody'ego… Chodzi o wybór między [hollego], [gregorego], [łudego] a [holliego], [gregoriego], [łudiego].

W Wielkim słowniku ortograficznym PWN (w artykułach hasłowych: Miłosna, sędzia, sieć) znalazłem następujące zapisy skrótów przypadków: CMs., DB., MD. Tego rodzaju zapisy występują także w Wielkim słowniku poprawnej polszczyzny PWN, np. DCMs., NMs. Dlaczego wyżej wymienione skróty nie zostały rozdzielone przecinkami, a kropka zamyka tylko ostatni z nich?

W gramatyce niemieckiej przyimki rządzące dwoma przypadkami nazywane są „przyimkami naprzemiennymi”. Dlaczego tego terminu nie ma w polskiej gramatyce?

Szanowni Państwo,

chciałbym dopytać w sprawie nieodmienności wyrażeń łacińskich typu modus operandi. W słowniku można odnaleźć sformułowanie, że wyrażenie w każdej formie jest takie samo. Dla osób znających jednak język łaciński zdania „analiza modus operandi sprawcy”, a tym bardziej „są różne przykłady modus operandi sprawców” wygląda co najmniej dziwacznie. Czy można jednak stosować odmianę takich zwrotów i budować zdania typu „analiza modi operandi”? Jaka jest też przyczyną tej nieodmienności? Z góry dziękuję za pomoc.

Z wyrazami szacunku

Daniel

W treści stronicy https://usosweb.uw.edu.pl/kontroler.php?_action=actionx:katalog2/przedmioty/pokazPrzedmiot(prz_kod:3301-JF2706) jest opis przedmiotu System morfosyntaktyczny języka polskiego
W treści „Przypadek rządzony a wołacz. Mianownik na pozycjach innych niż podmiot. Przypadki strukturalne i leksykalne. Dopełniacz negacji, przypadki w nominalizacji, przypadek podmiotów. Distributivus – ósmy przypadek w języku polskim?”
Proszę o informację dotyczącą Distributivus