Witam bardzo serdecznie!
Mam pewien problem. Otóż nie wiem, czy nazwy własne są odmienne, np. nazwy zespołów (takie jak Ich Troje). Uważam, ze nazwy własne są odmienne, ale co do nazwy tego zespołu nie jestem pewna. Bardziej byłabym skłonna odnieniać np. członek zespołu Ich Troje. Czy moje rozumowanie jest słuszne? Z góry dziękuję za pomoc!

Dzień dobry,
chciałbym prosić o wyjaśnienie pewnej matematycznej kwestii, która od dawna nie daje mi spokoju. Chodzi mianowicie o mnożenie i wyrażenie, że coś jest dwa razy większe. Na przykład cyfrą dwa razy większą niż 2 jest 4. Ja się z tym nie zgadzam, przecież 4 jest tylko raz większe. Dwa razy większa byłaby cyfra 6. Czy moje rozumowanie i logika jest błędna?

Szanowni Państwo,

w rozwiązaniach zadań matematycznych pojawiają się opisy niewiadomych, np. „x — wiek Bartka”, [od nowego wiersza] „y — wiek Wojtka”. Zastanawiam się nad interpunkcją takich napisów. Zapisywałbym je od małych liter i bez znaków interpunkcyjnych. Czasem takie opisy są dłuższe (np. „wiek Bartka w momencie, gdy Wojtek był od niego dwa razy starszy). Wtedy ewentualnie stawiałbym na końcu średniki, a po ostatnim opisie kropkę. Co Państwo rekomendują?

Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Mam dylemat jak to powinno być zapisane:

„Jak by/Jakby mi się skończyło picie, to koleżanka by się ze mną podzieliła”.

Wydaje mi się, że tutaj słowo jakby wprowadza warunek i można je zastąpić słowem gdyby, więc powinnam zapisać łącznie:

„Jakby mi się skończyło picie, to koleżanka by się ze mną podzieliła”.

Czy ja dobrze to rozumuję?

Kilka dni temu usłyszałam przypadkowo pytanie: „Czy jest pan samochodem?”. Zdaję sobie sprawę z tego, że logiczniej byłoby zapytać „Czy przyjechał Pan samochodem?”, ale być może w języku potocznym można używać pierwszej wymienionej przeze mnie konstrukcji… Będę zobowiązana za kilka słów na ten temat.
Za wszystkie porady serdecznie dziękuję i cieszę się, że udało mi się trafić na otwartą linię ;-)

Szanowna poradnio,
chciałam ponownie zapytać o rodzaj gramatyczny rzeczownika. Jeszcze ze szkoły pamiętam, że określamy go zawsze w mianowniku liczby pojedynczej, bo rzeczownik nie odmienia się przez rodzaje, ale ma rodzaj przypisany. Określanie go w M. l. poj. pozwala uniknąć błędnego przypisania mu w l. mn. rodzaju męskoosobowego, jak to ma miejsce w przypadku przymiotnika (który jednak oczywiście się odmienia). Czy to poprawne rozumowanie?

Witam,

bardzo proszę o pomoc. Nie mogę doszukać się etymologii nazwy jeziora Jezioro Księże. Jezioro to położone jest w gminie Biskupiec w woj. warmińsko-mazurskim.

Pozdrawiam serdecznie Elżbieta Olszta

Jakie są szanse na „ułaskawienie” słowa lektorować? Potocznie niektórzy używają go na określenie czytania na głos, szczególnie publicznego, np. przetłumaczonych dialogów w zagranicznych filmach. Zdaję sobie sprawę, że nie ma go w słownikach (poza słownikiem języka górnołużyckiego) i nie jest używane przez osoby dbające o poprawną polszczyznę. Jednak byłoby bardzo wygodne. Samo czytać ma zbyt szerokie znaczenie, a czytać publicznie razi długością. Może istnieje jakieś inne, rodzime określenie?

Szanowni Państwo,
frapuje mnie frazeologizm mieć czegoś na lekarstwo, czyli ’mieć czegoś bardzo mało’. Chodzi może o to, że substancje zawarte w lekarstwach występują w bardzo małych ilościach, rzędu mikrogramów? Czy to zupełnie fałszywy trop?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

W matematyce rozważa się zagadnienia minimaksowe, czyli w dużym uproszczeniu takie, w których maksymalizacja jednej zmiennej wiąże się z minimalizacją drugiej. Czy dobrze mi się wydaje, że wobec tego pisownia mini-maksowy byłaby bardziej zgodna z zasadami ortografii? Przy ograniczeniach formularza pytaniowego trudno to bliżej wyjaśnić, ale znane mi przykłady wskazują, że pod tym terminem kryje się pewna symetria, a więc równorzędność problemu maksymalizowania i minimalizowania.

Czytelnik