człowiek (homo sapiens)
człowieku
Słownik języka polskiego PWN*
ludzie forma liczby mnogiej rzeczownika człowiek.
biały człowiek «człowiek o białej skórze, w odróżnieniu np. od człowieka czarnoskórego lub o skórze żółtej»
człowiek I
• człowieczy • człowieczysko
1. «istota żywa wyróżniająca się najwyższym stopniem rozwoju psychiki i życia społecznego»
2. «reprezentant najlepszych cech ludzkich»
3. «osoba dorosła»
4. pot. «pracownik fizyczny»
• człowieczy • człowieczysko
człowiek II pot. «w funkcji zaimka osobowego: ja, lub w funkcji zaimków nieokreślonych: ktoś, ktokolwiek»
człowiek jaskiniowy, pierwotny «człowiek z okresu przedhistorycznego»
człowiek śniegu zob. yeti.
człowiek za burtą «hasło alarmowe na łodzi, statku wzywające do ratowania tonącego»
ekologia człowieka «dyscyplina naukowa badająca korzystny i szkodliwy wpływ środowiska na człowieka»
Synonimy
człowiek (homo sapiens)