za
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
za-
1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, wyrażający: osiągnięcie skutku czynności, największe nasilenie czynności lub stanu, np. zabić, zamrozić, chwilowy przejaw czynności, np. zabeczeć, uwydatnienie początku czynności lub stanu, np. zachorować, zamieszkać, umieszczenie czegoś wewnątrz czegoś, np. zagrzebać, pokrycie lub zapełnienie czymś jakiejś powierzchni, np. zadrukować, przekroczenie dopuszczalnych granic czynności, np. zasiedzieć się, lub osiągnięcie granicy przestrzennej, np. zabrnąć, zajść»
2. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych części mowy, np. zabagnić, zabezpieczyć»
3. «część składowa przymiotników i rzeczowników utworzonych od wyrażeń przyimkowych, np. zaalpejski, zaduszny, zaduszki»
człowiek za burtą «hasło alarmowe na łodzi, statku wzywające do ratowania tonącego»
dodatek rozłąkowy, dodatek za rozłąkę «dodatkowa kwota wypłacana pracownikom, którzy zostali tymczasowo przeniesieni do pracy w innej miejscowości, z dala od rodziny»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
